Karczma "CZARDA" usytuowana jest w malowniczym miejscu nad wodospadem "Zaskalnik", będącym zarazem największym wodospadem Beskidu Sądeckiego.
Jest to teren Popradzkiego Parku Krajobrazowego, przy szlaku pieszo-rowerowym, prowadzącym na główne szlaki pasma Radziejowej: Przechybę, Przysłop, Wielki Rogacz i dalej na Obidzę, do Starego Sącza, Rytra i Piwnicznej.
Są to również ulubione miejsca przejażdżek konnych a także jedno z często odwiedzanych miejsc szczawnickich fiakrów z gośćmi. Dawniej szlak ten był ważnym traktem wiodącym na Węgry, przy którym też powstała pierwsza karczma w Szczawnicy, skąd wywodzi się nieprzypadkowa węgierska nazwa CZARDA ; - Szczawnica bowiem była długo pod wpływami cesarstwa austriacko-węgierskiego, a założyciel uzdrowiska Josef Szalay był potomkiem węgierskiej rodziny.
Tradycja karczmy CZARDA sięga końca XIX w. gdy odwiedzać zaczęli ją kuracjusze i goście Józefa Szalaya. Była ona miejscem odpoczynku, a otaczający ją wokół las kojąco wpływał na górne drogi oddechowe.
Jest to teren Popradzkiego Parku Krajobrazowego, przy szlaku pieszo-rowerowym, prowadzącym na główne szlaki pasma Radziejowej: Przechybę, Przysłop, Wielki Rogacz i dalej na Obidzę, do Starego Sącza, Rytra i Piwnicznej.
Są to również ulubione miejsca przejażdżek konnych a także jedno z często odwiedzanych miejsc szczawnickich fiakrów z gośćmi. Dawniej szlak ten był ważnym traktem wiodącym na Węgry, przy którym też powstała pierwsza karczma w Szczawnicy, skąd wywodzi się nieprzypadkowa węgierska nazwa CZARDA ; - Szczawnica bowiem była długo pod wpływami cesarstwa austriacko-węgierskiego, a założyciel uzdrowiska Josef Szalay był potomkiem węgierskiej rodziny.
Tradycja karczmy CZARDA sięga końca XIX w. gdy odwiedzać zaczęli ją kuracjusze i goście Józefa Szalaya. Była ona miejscem odpoczynku, a otaczający ją wokół las kojąco wpływał na górne drogi oddechowe.
Po drugiej wojnie światowej CZARDA służyła turystom jako a"góralska gospoda", w której spędzano chętnie wolny czas na zabawie, hulankach i swawolach. Nie sposób nie wspomnieć tu nieżyjącego już dziś Tadeusza Zachwieji "Bulisia", który gazdował CZARDĄ na przełomie lat 60-tych i 70-tych.
Cały swój żywot poświęcił na popularyzowaniu tradycji regionu Pienin i Podhala, jednym słowem wszystkiego co związane z góralszczyzną i gwarą. Opowiadając przekazywał potomnym i przybyłym szczawnickim gościom o zwyczajach, historii i kulturze regionu. Wśród przybyłych rozpopularyzował baraninę, sporządzaną w/g staroświeckich receptur.
Można było również spróbować pstrąga wyłowionego prosto z potoku sopotnickiego. Starzy Szczawniczanie do dziś wspominają ówczesne potańcówki czardowskie, gdzie oczywiście często nie obywało się bez "bitki". Z czasem karczma podupadła i uległa zniszczeniu. Od roku 1970 była zamknięta aż do 1996, kiedy to znów została odbudowana i zaczęła funkcjonować , i była powoli według potrzeb rozbudowywana i modernizowana.
Dziś turysta znajduje w tym malowniczym miejscu ukojenie przy dźwiękach muzyki góralskiej i cygańskiej, a regionalna kuchnia ,przygotowująca pieczołowicie oryginalne potrawy według staroświeckich receptur stara się spełnić oczekiwania najbardziej wymagających gust i smaków.....wystrój zaś starych góralskich izb, wprowadza w klimat tamtych czasów. Karczma stanowi własność Wspólnoty Leśno-Gruntowej w Szczawnicy, jako dobro "ogólnoszczawnickie". O jej ponadczasowym znaczeniu świadczą liczne nagromadzone tu pamiątki dawnych lat, przedmioty i narzędzia codziennego użytku, ciężkiej pracy na roli i w lesie, którymi posługiwali się na przełomie lat mieszkańcy tutejszych terenów - górale Pienin i Podhala.
Cały swój żywot poświęcił na popularyzowaniu tradycji regionu Pienin i Podhala, jednym słowem wszystkiego co związane z góralszczyzną i gwarą. Opowiadając przekazywał potomnym i przybyłym szczawnickim gościom o zwyczajach, historii i kulturze regionu. Wśród przybyłych rozpopularyzował baraninę, sporządzaną w/g staroświeckich receptur.
Można było również spróbować pstrąga wyłowionego prosto z potoku sopotnickiego. Starzy Szczawniczanie do dziś wspominają ówczesne potańcówki czardowskie, gdzie oczywiście często nie obywało się bez "bitki". Z czasem karczma podupadła i uległa zniszczeniu. Od roku 1970 była zamknięta aż do 1996, kiedy to znów została odbudowana i zaczęła funkcjonować , i była powoli według potrzeb rozbudowywana i modernizowana.
Dziś turysta znajduje w tym malowniczym miejscu ukojenie przy dźwiękach muzyki góralskiej i cygańskiej, a regionalna kuchnia ,przygotowująca pieczołowicie oryginalne potrawy według staroświeckich receptur stara się spełnić oczekiwania najbardziej wymagających gust i smaków.....wystrój zaś starych góralskich izb, wprowadza w klimat tamtych czasów. Karczma stanowi własność Wspólnoty Leśno-Gruntowej w Szczawnicy, jako dobro "ogólnoszczawnickie". O jej ponadczasowym znaczeniu świadczą liczne nagromadzone tu pamiątki dawnych lat, przedmioty i narzędzia codziennego użytku, ciężkiej pracy na roli i w lesie, którymi posługiwali się na przełomie lat mieszkańcy tutejszych terenów - górale Pienin i Podhala.
Obejrzeć tu można stare portrety i zdjęcia górali szczawnickich, rzemieślników i ludzi związanych z historią tego lokalu - dziś już owianych legendą. Można też zobaczyć czym trudnili się dawni mieszkańcy, jak żyli i jak wyglądał dawny góralski "przyodziewek".
Chyląc czoło tradycji i kulturze od kilku lat organizujemy co roku w lipcu "Piknik Nad Wodospadem", który stał się lokalną imprezą masową. Zapraszamy na niego twórców ludowych, gdzie na straganach można obejrzeć a nawet nabyć bezpośrednio od nich pamiątki rękodzieła , stroje, rzeźby, lub też spróbować oryginalnego oscypka i baraniny pieczonej na ogniu.
Na estradzie obejrzeć można występy zespołów regionalnych i rozrywkowych, oraz baca opowie o wypasie owiec, wyrobie oscypka a nawet zademonstruje strzyżenie owiec i wyrób sera.
Nie braknie tu również zabaw i konkurencji dla dzieci i dorosłych.
Chyląc czoło tradycji i kulturze od kilku lat organizujemy co roku w lipcu "Piknik Nad Wodospadem", który stał się lokalną imprezą masową. Zapraszamy na niego twórców ludowych, gdzie na straganach można obejrzeć a nawet nabyć bezpośrednio od nich pamiątki rękodzieła , stroje, rzeźby, lub też spróbować oryginalnego oscypka i baraniny pieczonej na ogniu.
Na estradzie obejrzeć można występy zespołów regionalnych i rozrywkowych, oraz baca opowie o wypasie owiec, wyrobie oscypka a nawet zademonstruje strzyżenie owiec i wyrób sera.
Nie braknie tu również zabaw i konkurencji dla dzieci i dorosłych.
